hala iş hayatındaki ego savaşlarına alışamadığımı, çocukça zevkleri şaşkınlıkla karşıladığımı farkettim... daha doğru bi deyişle, alışmayı reddediyorum ısrarla... insan kendine ait olmayan bi övgüyü nasıl kabul eder, hazmeder anlamıyorum, "ben yaptım!" demek bu kadar mı kolay?! bi de bişey tespit ettim, iki tür insan var; ilki hırslı olduğunu ve baş koyduğu yol uğrunda herşeyi yapabilceğini açıkça belli eden insan. bunlar, "ben gardımı aldım, haberiniz olsun, bence siz de kuşanın" modundadırlar ki bu iyi bişey, hep dediğim gibi en büyük erdem kişinin kendini bilmesidir... bi de ikincisi var ki, bu tür sinsidir, hatta böyle paylaşımcı, verici ve yardımcıdır, ama bi muvaffakiyet anında gözü kamaşır, satıverir...
tembih; ikinci türe dikkat edin...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
6 yorum:
peki bu ikinci türü görünce sinsi oldugu hic anlasılmıyo mu? yani dogal mı gozukuyo yoksa yardım ederken altında bi gayeler oldugunu belli edio mu hafiften? (masalın birinde kurt adamı gunduz vakti rahat tanımak niyetiylen sormusum gibi oldu:)
ben bu ikinci türü çok iyi tanıyorum.
bir durum için geçerli kandırılması gereken kişiye davranışlarında son derece dikkatli, sizden birşey isteme olasılığı olduğu ya da gelecekte doğabileceğini bildiği sürece güleryüzlü, yapmacık korkunç insan tipi..
bunların fazla gösteri yapanına ben hülya avşar sendromu diyorum:) ve kızlarını böyle yetiştirmiş annelerinin nasıl insanlar olduğunu aklımdan geçirince bile korkuyorum..
bendede var bu ikinci türden bi tane.ama ben napıyorum hiç çekinmiyorum kasmıyorum çat çat çat lafımı söylüyorum.önce bi salak oluyo karşıdaki sonra pusuyooo.beklemiyo ya öyle bi tepki.tabi bu arada sinsi planlarını hızlandırdıgından eminim.amaaaann nası olsa şamar oğlanına döndük bi kazık daha yesek ölmeyiz heralde
ben bu ikinci türdenim...umrumda değilsiniz.
ona ne şüphe! türün doğası gereği...
sevgili ikinci tür,
emin ol biz senin, senin bizim oldugundan daha cok umrundayız.
Yorum Gönder