Tembih_Ofis ya da Altın Günü

100 tane kadını nerede toplasanız, orada sorun çıkar. Hele ofis denen mekana, hem de tek bir ortak mekana 10 tane karakteri birbirinden farklı kadını sıkıştırır, üretken ve aynı zamanda memnun olmalarını beklerseniz, herkes size güler.
Bugün ayrılma romantizmimden kafamı bir an olsun çıkarttığımda yine burada nasıl 2 senedir çalışıyorum diye düşündüm.
Tam da yalancı su böreğinin içindeki kalori miktarını, Seda Sayan'ın üçüncü kocasını, nasıl Hülya Avşar ya da Türkan Şoray taklidi yapıyormuş gibi yapılacağını, "Ay şekerim allah aşkına bana o yaptığın tatlının tarifini ver!" demeyi öğrenmiştim. Hatta oyuncaklı bir kalemim dahi olmuştu...
Bu tür bir deformasyonu baştan kabullenmeme karşın bugün artık haberler yüksek sesle okunup, ofisin bir ucundan diğer ucuna dondurma siparişi verildiği ve ben kulağımda hayvan gibi bir kulaklık her türlü ses ayarı sonda, yine de kikirdemelerle bölünerek konsantre olamadığım ve yapmam gereken işi yapabilmek için bir kez daha car car bağırdım.
Ne değişti? Hiçbirşey.
Hala da arka masadan McDonals siparişiyle gelen oyuncağın sesleri geliyor. Kendi işlerini nasıl yapıyorlar?

Tespitim pek parlak değil. Ne uyuz bir insan olduğumu bir kez daha tespit ettim elbette. Ancak tembihim var! Bazı liselerde olduğu gibi ofislerde de cinsiyet dağılımında belirli bir yüzdeyi tutturma zorunluluğu olmalı. İster kız lisesi mezunu ve bu duruma çok alışık olun, ister sevgiliniz olsun, ona buna yazmak gibi bir derdiniz olmasın, başkalarına saygı gösteremeyecekseniz ya da sınırlarınıza fazla düşkünseniz, kadınlarla dolu bir ofiste çalışmayın.. Çalışacaksanız da boşuna huysuzluk yapmayın. Of!