Çok sevmekle uyuz olmak arasında çok ince bir çizgi var. Herhangi bir insana karşı duygularım öyle pek de değişmese, kıl olmalarım, sempati duymalarım hızla gelip geçse de, çok sevdiğim insanlardan birden mantıksızca çok nefret edip, çok uyuz olduğum insanları birdenbire çok sevebiliyorum. En iyi arkadaşımın yüzünü görmek istemeyebiliyor, hayatımdan çıkmasının son derece yerinde olabileceğini son derece içten bir biçimde düşünebiliyor, ardından mesela iki gün önce nefret ettiğim ve hiç bir iyi tarafı olmadığını düşündüğüm bir insanın hayatımdaki varlığından inanılmaz mutlu olabiliyorum.
İşin kötü yanı buna kimsenin anlam verememesi, ben dahil... Tembih, bu denli değişken tutumlar içerisinde olan insanlar, diğer insanlar hakkında düşündüklerini kolay kolay başkalarına söylememeli!
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
benim de bir insan hakkinda ilk anda gordugumde dusunduklerim ne yazik ki pek degismiyor. ayri uclardayiz galiba...
ilk yorumumu aynı dertten çok zaman muzdarip olabilen biri olarak dengesiz ilişkiler entrysi üzerine yapmam gerekiyor sanırım.
ben bu duruma kendimce bir açıklama getirebiliyorum ucundan da olsa.hayat zaten her dakika degisiyor diyorum. ne bir ağaçtaki yaprak,ne bir renk, ne bir ses aynı olan. hersey devingen.durum böyleyken insana has durumların hele bir de bunlar ruhsal kabiledense değişmemesi çok zor değil mi? ya da ben deliyim diyemiyorum.
Yorum Gönder