Mutluluk endişesiz gelmiyor ve ben bu duruma uyuz oluyorum. Tam birilerine "a ben galiba mutluyum!" diye hayret içinde birşeyler anlatmaya başlayacakken, dünyanın bütün endişeleri, manasız küçük/büyük paranoyaları ve geçmişin üstü itinayla örtülmüş izleri pıt diye kafama yağıveriyorlar. Mutluluğu sürdürme hevesim bir anda kaçıveriyor, başka bir deyişle enerjim çekiliyor, yorgun hissediyorum.
Tembihi olan?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
bak şöyle yapııosun...endişe sanan yaklaşıyo mesela , mutsuzluk geliyo diyelim yavaş yavaş, içinden "fındık fıstık kediyi öptü 3,2,1 yılan!" yahut "git git cani git git" duası ediyosun...Bak bunu ezberle özellikle ilkini..Sonra bu duayı ettikten sonra zorlada olsa tebessüm ediyosun, şu işe yarıyo; miden yanınca nasıl renie alırsın o yaranın üstünü kaplar geçti sanırsın, aynen öyle geçti sanıyosun, ve sonra ülser olmaya başlarsanda malum zanax falan var, ama tebessüm işe yarıyo bi de eski ve eğlenceli arkadaşlar..Tabi duayı unutma..
senin, "sadece aptalsın" demeni beklerdim:)
ama bugünlerde pek bir neşe saçtığın için, ülserleri kanserleri falan dizmişsin.. çok rahatladım, sağol:)
Yorum Gönder