Ne tespit Ne tembih_Otobüs Seferleri ve Maruz Kalınan Çocuklar

ne tespit, ne tembih..
dün şehirlerarası otobüsle istanbul'a dönmeye çalışırken, bunu gidince tespit tembih'e yazacağım demiştim.
bunu dediğim sırada pazar akşamüstü, marmara ereğlisi ve silivri suları iğrenç trafiği ve şehirlerarası sefer yapmakta olduğunu unutup dolmuş gibi davranan sevgili otobüsten darallar gelmiş, koltuğumun arkasına her geçişinde vuran muavini çoktan azarlamış, telefonunu kapatmamakta direnen çocuğu kendimce takıntı haline getirmemeye karar vermiş ve ön, yan ve hatta çapraz koltuğuma yayılmış olan teoride çekirdek ancak sayıca geniş ailenin durmaksızın -ve hatta asla temizlenmeksizin- salyası akan, ağlayan, bağıran, hiç susmayan üstüne üstlük yolculuk sırasında bezi değiştirilen bebeğini bagaja koymak gerektiğinde ısrarcıydım..

Sonuç olarak, evet, evet çocuk sevmiyorum!!!! Bunu bir tespit olarak yutturabilir miyim? Bilemiyorum. Sonuçta istisnalar olsa dahi, tanımadığım, sevmediğim insanların şımarık, kötü kalpli (hayvanlara eziyet eden ve aileleri tarafından azarlanmayan), mızmız, ailesinden yeterince ilgi ve sevgi görmeyen, sağlıksız (hasta çocukla otobüse binmek mesela) ve hatta hatta kleptoman (evet, bunu da gördüm..) çocuklarına neden katlanmam gerektiğini de anlayamıyorum, çok üzgünüm..

Ancak önerim şudur ki, nasıl sinemalarda -özellikle animasyonlarda- çocuklar ve çocukları olanlar için dublajlı seanslar yapılıyor, otobüslerde de çocuklu ve çocuksuz seferler yapılmalı.. bunu bütün otobüs şirketlerine yazmak hatta ülke çapında eylem yapmak istiyorum.. Herkes daha mutlu olmaz mıydı?