gençliğimde.., mağazalara girince görevliler "nası birşey aramıştınız?" diye sorarlardı. Sonra soru cümlesi "aradığınız belirli birşey varmı?"ya evrildi. Şimdiyse, artık kimse birşey sormuyor, hatta makbul taktik de varlığınızdan bihaber olma taklidine dönüştü.(ki muhteşem!)
(ihtiyaç karşılayan değil de para harcayan nesil olduğumuz alışveriş alışkanlıkları aracılığıyla somutlaşıyor.)
Eskiden yöneltilen bu sorulara sıklıkla cevap bulamaz, rahatsız olur, ne aradığını bilen teyzeler mağazaya girince gıcık olurdum. Şimdi bu kararsızlık "probleminin" sadece benim değil de neslimin "problemi" olduğunu öğrendim de kendimi yalnız hissetmiyorum. Neyse, sonra yardım almayı kabul ettim, durumu lehime kullandım ve kendimin beceremediği kombinasyonları görevliye danışmaya başladım. Bunu bazen hala yapmaya çalışıyorum ama artık oradan alınacak bir etek için düşünülmüş bluz kombinasyonundan mahrum olduklarını farkediyorum. Yine de çoğaltılabilen alternatifler beni mutlu ediyor.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder